Różnice w akcencie i sposobie mowy między brytyjską a amerykańską odmianą języka są różne. Często po kilku zdaniach jesteśmy w stanie stwierdzić, czy rozmawiamy z Brytyjczykiem czy z Amerykaninem.
Dla przykładu:
Samogłoska A
W wielu wyrazach, zwłaszcza przed s, f lub a wymawia się jako /a:/ (długie /a/) w brytyjskim, a w amerykańskim jako /æ/ dźwięk pośredni między /a/ i /e/, np.
– grass UK /ɡrɑːs/ – US /ɡræs/
–answer UK /ˈɑːnsə(r) – US /ˈænsər/
Lub Samogłoska O
Brytyjczycy wymawiają je na ogół jako krótkie, centralne /o/, natomiast Amerykanie – jako dźwięk pośredni między /o/ i /a/, a nawet długie /a:/, np.
– stop UK /stɒp/ – US /stɑːp/
– bottom UK /ˈbɒtəm/ – US /ˈbɑːtəm/
różnice w gramatyce
Gramatyka obu wersji angielskiego także się różni i oto tego przykłady:
Past Simple i Present Perfect
Jak już wcześniej wspomniałem, do opisu sytuacji, które wydarzyły się niedawno, Brytyjczycy używają czasu Present Perfect, a Amerykanie wolą Past Simple.
Przykład:
– I can’t find my wallet. Have you seen it anywhere? (Zgubiłem portfel. Czy gdzieś go widziałeś?) – wersja brytyjska
– I can’t find my wallet. Did you see it anywhere? (Zgubiłem portfel. Czy gdzieś go widziałeś?) – wersja amerykańska
Have vs. have got
Zarówno have i have got oznaczają to samo i odnoszą się do posiadania czegoś. Have got to konstrukcja typowo brytyjska i w angielskim amerykańskim w ogóle się jej nie stosuje.
Przykład:
We have got a gift for him – wersja brytyjska
We have a gift for him – wersja amerykańska
Imiesłów czasu przeszłego (past participle) od get
Chodzi tutaj o nic innego jak odmianę nieregularnego czasownika get:
Brytyjski angielski – get – got – got
Amerykański angielski – get — got — gotten
Dla tych co chcą zobaczyć różnice w praktyce
