Królowa Elżbieta II jest jedną z najbardziej rozpoznawalnych osób na świecie. Przez lata swojego władania zjednała sobie serca Brytyjczyków, którzy uznali, że chcieliby, by rządziła aż do śmierci. Mówi się, że to kobieta, która wzięła ślub z monarchią. Jest najdłużej żyjącym i najdłużej panującym brytyjskim monarchą w historii.
Jej Królewska Wysokość Księżniczka Elżbieta z Yorku
Urodziła się 21 kwietnia 1926 na Bruton Street 17 w Londynie. Córka księcia Yorku Alberta i Elżbiety Bowes-Lyon. Cztery lata później na świat przyszło jej jedyne rodzeństwo – księżniczka Małgorzata. Obie wspólnie wychowywały się i kształciły w domu, zarówno pod okiem matki, jak i guwernantki. Elżbieta od pierwszych lat swojego życia była sumienna i obowiązkowa, co pozwoliło jej na zdobycie wykształcenia z zakresu takich dziedzin, jak geografia i historia.
Następczyni tronu
Elżbieta była dopiero trzecia w kolejce do brytyjskiego tronu: po swoim stryju Edwardzie i ojcu Jerzym, co wówczas pozwalało sądzić, że sama raczej na tronie nie zasiądzie. Gdy miała 10 lat, umarł jej dziadek, Jerzy V, więc ruszyła do przodu kolejka do korony. Jak się jednak później okazało, jej stryj Edward VIII z powodu swojego romansu abdykował niespełna rok później. W związku z tym królem został jej ojciec, Jerzy VI, przez co księżniczka Elżbieta została bezpośrednią następczynią tronu. Niestety jej ojciec zmarł w wieku niespełna 60 lat. O śmierci ojca Elżbieta II dowiedziała się podczas podróży z mężem, księciem Filipem po Kenii. Wówczas, w obliczu osobistej tragedii, otrzymała pierwsze dokumenty państwowe. Musiała zapoznać się z bieżącymi problemami wewnętrznej i zewnętrznej polityki Wielkiej Brytanii. I w ten sposób rozpoczęła panowanie.
“Królowa panuje, nie rządzi”
Królowa Brytyjska, jakkolwiek zasiada na tronie, nie rządzi krajem. Nie bierze bezpośrednio udziału w polityce swojego państwa. Nie może również wygłaszać swoich poglądów politycznych, pozostając dla swoich poddanych jak najbardziej bezstronną. Decyzje polityczne należą do rządu. Swoim ministrom może jedynie udzielać rad, sugerować pewne rozwiązania, jednak jej słowo nie jest wiążące. W Wielkiej Brytanii znane jest nawet porzekadło: “Królowa panuje, rząd rządzi”. Mimo to pozycja Elżbiety II jest znacząca. Monarchini ma do powiedzenia sporo, jej wpływ jest przeogromny. Po pierwsze premierzy się zmieniają. Każdy premier, który zasiadał na Downing Street 10 musiał się wszystkiego uczyć od początku. Królowa cały czas dostaje raporty o stanie świata i kraju. Jednak najważniejsze decyzje polityczne ostatecznie należą do premiera.
Miłość po grób
W 1939 roku poznała swojego przyszłego męża Filipa. Ich związek nie ucieszył rodziców młodej Elżbiety. Oboje byli przeciwni kwitnącej relacji z księciem Filipem, którego rodzina była blisko związana z nazistami. Książę Filip nie był najlepszą partią także z innego powodu. Jego majątek był roztrwoniony, a prezencja i momentami zachowanie również odbiegało od idealnego. Mimo wyraźnej niechęci rodziców, Elżbieta i Filip zaręczyli się. Niedługo po tym ojciec Elżbiety wysłał ją w daleką podróż do Afryki licząc na to, że córka zmieni zdanie i zrezygnuje z tego małżeństwa. Tak się jednak nie stało. Ślub pary książęcej odbył się 20 listopada 1947 roku i rozpoczął trwające dotychczas siedem dekad małżeństwo, które jednak trudno określić mianem idealnego. Książę Filip miał zwyczaju zdradzać swoją żonę i nie zawsze zachowywać się tak, jak należy, względem niej. A mimo wszystko królowa Elżbieta wybaczyła niegodne postępowanie jej małżonka.
Panowanie krajem a życie rodzinne
Świetnie sprawdza się w roli królowej oraz żony, ale jaką jest matką?
Rok po ślubie, Elżbieta i Filip doczekali się pierwszego potomstwa. Na świat przyszedł Filip, który stał się następcą tronu. Dwa lata później urodziła się Anna, a po kilku następnych latach Andrzej i Edward. Dzieci Elżbiety II wychował przede wszystkim… książę Filip, któremu z pewnością zadanie ułatwiała obecność pełnoetatowej niani. Nie była to jednak zwykła niania, ponieważ każda opiekunka, którą zatrudniono na dworze, musiała ukończyć prestiżową szkołę Norland College.
Dzieciństwo Księcia Karola przede wszystkim przebiegało na przygotowaniach do przejęcia tronu po matce. Elżbieta II uważała, że lepiej jest zostawić dzieci pod opieką niani niż wozić je po całym świecie. W końcu sama wychowała się w tym stylu. W coraz większym stopniu polegała na swoim mężu, który podejmował najważniejsze decyzje rodzinne, jemu z kolei pomagała niania, która nadzorowała codzienne życie maluchów. Książę Karol nie stworzył więc tak silnej więzi z matką, jak z nianiami czy ukochaną babcią.
Księżniczka Anna przyszła na świat w 1950 roku. Jest jedynym dzieckiem królowej, które publicznie sprzeciwiło się opinii, że ich matka nie była troskliwa i zaangażowana. „Po prostu nie wierzę, że istnieją jakiekolwiek dowody, które sugerowałyby, że nie jest to troska, tylko udawanie”, powiedziała podczas wywiadu z BBC w 2002 roku. Mówi się, że Anna jako jedyna córeczka królowej, była z nią bardzo zżyta.
Książę Andrzej jest trzecim dzieckiem królowej Elżbiety II. Urodził się w 1960 roku. Zanim więc urodził się książę Andrzej, Elżbieta była już na tronie od ośmiu lat! Wraz z biegiem czasu Elżbieta stała się cieplejsza i… bardziej elastyczna. Zrezygnowała z części królewskich obowiązków, by móc więcej czasu spełniać ze swoimi dziećmi.
Najmłodsze dziecko królowej Elżbiety II, książę Edward, urodził się w 1964 roku. Po nakręceniu filmu dla BBC Brytyjczycy zaczęli postrzegać królową bardziej pozytywnie jako „matkę relaksującą się poprzez zabawę z dziećmi”. Na początku lat sześćdziesiątych zdecydowała, że wypełniła swój obowiązek wobec kraju i przez 18 miesięcy miała tzw. wolne od pracy, by cieszyć się rodziną, przede wszystkim książętami, Andrzejem i Edwardem. Mówi się, że królowa utrzymuje szczególnie bliski związek z czwartym dzieckiem.
Przywileje monarchini
Jak już wiemy, królowa przyszła na świat 21 kwietnia, ale cały kraj świętuje jej urodziny 11 czerwca. Powód jest bardzo praktyczny. W przypadku monarchów, który urodzili się w chłodniejszych miesiącach, ustala się datę oficjalnych urodzin na któryś z cieplejszych dni – bardziej odpowiedni na paradę.
Królowa posiada immunitet chroniący przed oskarżeniem, więc nie może zostać aresztowana. Wynika z faktu, że angielskie sądy podlegają jej urzędowi, musiałaby więc oskarżać samą siebie. Monarchini nie może także być zmuszona do składania w sądzie zeznań. Przywilej ten dotyczy całej rodziny królewskiej.
Królowa może prowadzić samochód nie posiadając prawa jazdy. Dlaczego? Ponieważ dokument wydawany jest w jej imieniu. Stwierdzono, że w takim razie może ona sobie udzielić pozwolenia ustnego. Warto wspomnieć, że Elżbieta II w ramach pomocniczej służby kobiet podczas II wojny światowej była kierowcą ciężarówki. Dodatkowym udogodnieniem jest fakt, że monarchini nie musi używać tablic rejestracyjnych.
O miłości Elżbiety II do psów wiedzą wszyscy, ale królowa formalnie posiada wszystkie łabędzie w Tamizie, a także jest właścicielką delfinów, wielorybów i jesiotrów, które pływają w wodach brytyjskich.
Relacje z księżną Dianą
Z pewnością najtrudniejszym momentem w historii panowania Elżbiety II był rozpad małżeństwa księcia Karola i księżnej Diany, zwieńczony tragiczną śmiercią Lady Di w Paryżu w 1997 roku. To był szok dla Wielkiej Brytanii i całego świata. Królowa nigdy nie ukrywała, że swobodny tryb życia Diany ją uwierał. Nawet po śmierci synowej nie okazała publicznie swoich emocji związanych z tym wydarzeniem. Wielu Brytyjczyków miało i do dziś ma jej to za złe. Stosunki między kobietami były niezwykle skomplikowane i do dziś trudno ustalić, jaka tak naprawdę łączyła je więź. Niektóre źródła podają, że królowa miała słabość do swojej synowej, inni twierdzą, że od początku nie darzyła jej sympatią. Mówi się, że ich relacje były poprawne, ale dość chłodne. Diana i królowa początkowo świetnie się dogadywały, a monarchini zastępowała młodziutkiej księżnej matkę. To zaczęło ulegać zmianie, gdy w związku Diany i Karola zaczęły pojawiać się problemy, a królowa nie mieszając się w małżeństwo syna, nie udzielała żadnych rad synowej, a jedyne co potrafiła zrobić to ją wysłuchać.
Za co Brytyjczycy kochają królową?
Elżbieta II swoją chłodną i zdecydowaną postawą potrafiła przez lata utrzymać powagę urzędu oraz podtrzymać więź ludu z monarchią. Uważana jest przez swoich rodaków za osobę niezwykle ciepłą i otwartą na każdego. Jest to monarchini ciesząca się ogromnym poparciem zarówno krajowym, jak i międzynarodowym. Wynika to chociażby z faktu, że ceni sobie bardzo podróże, jak i podtrzymywanie dobrych stosunków międzynarodowych. Sama królowa uwielbiała podróże i będąc w sile wieku zwiedziła wiele państw na całym świecie. Co więcej, już po ślubie wyruszyła z mężem w 6-miesięczną podróż dookoła świata, jako pierwszy monarcha, który tego dokonał. Zdecydowana większość Brytyjczyków na pytanie, za co kochają królową, odpowiada: za to, że jest. Elżbieta II stała się dla nich symbolem stabilności monarchii. Królowa jest bardzo szanowana za swoje podejście do urzędu. Na każdym kroku podkreśla, jak wielką wagę dla Zjednoczonego Królestwa ma istnienie monarchii, z czym większość Brytyjczyków jednak się zgadza.
