Premierka Wielkiej Brytanii Liz Truss złożyła we wtorek na ręce króla Karola III rezygnację z funkcji, którą pełniła zaledwie przez siedem tygodni – krócej niż jakikolwiek brytyjski premier w historii.
Tuż po tym monarcha przyjął na audiencji następcę Truss w roli lidera rządzącej Partii Konserwatywnej oraz nowego szefa rządu, Rishiego Sunaka.
We wtorek (25 pazdziernika) Truss po raz ostatni przewodniczyła posiedzeniu rządu, podczas którego podziękowała ministrom za wsparcie i podkreśliła, że mimo krótkiego okresu sprawowania władzy rząd odniósł pewne znaczące sukcesy, jak zamrożenie cen energii oraz obniżenie składek na ubezpieczenie społeczne. Następnie wygłosiła pożegnalne przemówienie na Downing Street, gdzie również mówiła o tych osiągnięciach, a także wyraziła przekonanie, że Wielka Brytania musi mieć odwagę, by podejmować śmiałe decyzje – w tym obniżać podatki.
Truss ogłosiła rezygnację w miniony czwartek, gdy stało się jasne, że nie jest w stanie realizować swojego programu gospodarczego i rośnie liczba posłów z jej własnej partii, którzy chcieli jej odwołania.
Uznaję, że w obecnej sytuacji nie mogę zrealizować mandatu, na podstawie którego zostałam wybrana przez Partię Konserwatywną — oświadczyła w czwartek Liz Truss, ogłaszając swoją rezygnację ze stanowiska liderki partii i premier Wielkiej Brytanii.
Negatywne nastroje w Partii Konserwatywnej narastały wraz ze spadkiem poparcia zapoczątkowanego w okresie rządów Borisa Johnsona. Liz Truss miała swoim działaniem odwrócić tę tendencję. Nikt nie spodziewał, się że Truss tylko przyspieszy ten proces. Obecne sondaże są nieubłagane dla partii rządzącej. Wskazują poparcie na poziomie około 20% (w 2019 roku partia wygrała wyboryz wynikiem 46%, co przełożyło się na 365 mandatów), a to według brytyjskiej ordynacji wyborczej przełożyłoby się na 0-5 mandatów. Obecnie największym od lat poparciem cieszy się Partia Pracy, która w sondażach nieustająco rośnie w siłę, zdobywając około 54-56%.
Ogłoszony przez jej ministra finansów Kwasi Kwartenga program szeroko zakrojonych cięć podatkowych został fatalnie przyjęty przez rynki finansowe, bo miał zostać sfinansowany przez zwiększenie zadłużenia kraju, a także przez opinię publiczną, bo w czasach kryzysu związanego ze wzrostem kosztów utrzymania na cięciach najwięcej zyskać mieli najlepiej zarabiający. Sytuacji nie uratowało odwołanie Kwartenga, a jego następca Jeremy Hunt wycofał niemal wszystkie ogłoszone przez jego poprzednika decyzje.
Po rezygnacji, przeciwnicy Partii Konserwatywnej, zaczęli drwić z byłej premier nazywając ją Prime for a moment Minister (Premier na chwilę).
Do tej pory najkrócej rządzącym brytyjskim premierem był George Canning, który w 1827 r. zmarł w 119. dniu sprawowania urzędu. Truss pobiła ten rekord, pełniąc swój urząd przez 45 dni.
Liz Truss była trzecią w historii Wielkiej Brytanii, kobietą na stanowisku szefowej rządu (po Margaret Thatcher i Theresie May).
Truss stała się ostatnim premierem Elżbiety II, oraz pierwszą szefową rządu podczas panowania jej następcy Karola III.
Była brytyjska premier, czasem urzędowania nawet minimalnie nie zbliżyła się do swoich poprzedniczek; Theresa May kierowała rządem przez 1106 dni (3 lata), a Margaret Thatcher 4226 dni (ponad 11 lat).
